بررسی مبانی سبک های مختلف نقاشی

هیچ فردی نمی تواند به طور قطع بگوید کدام یک از سبک های نقاشی بهتر از دیگری است. در واقع هیچ کدام بهتر از آن یکی نیست. هر کدام از سبک های نقاشی، جذابیت و محبوبیت خاص خود را دارند. مقایسه نقاشی هایی که در زمان های بسیار دور صورت گرفته اند با نقاشی های امروزی و برتر دانستن یا ندانستن آنها کاملاً به سلیقه شخصی افراد بستگی دارد.

فوتورئالیسم

این سبک خاص از نقاشی بر تمرکز و واقع گرایی استوار است. این نوع نقاشی ها این توهم را ایجاد می کنند که بسیار واقعی هستند و مرز بین عکس و نقاشی را از بین برده اند. یعنی به گونه ای می توان گفت آثار این سبک نقاشی بسیار به واقعیت نزدیک هستند. در این نوع نقاشی ها باید به جزئیات تصویر و سوژه دقت بسیار زیادی داشت. باید همه چیز را بسیار دقیق و درست همانند همان چیزی که در واقعیت هست، نشان داد وگرنه بیننده آن را مشابه عکس و واقعیت نمی بیند. این مسئله با رسالت و هدف سبک فوتورئالیسم  سنخیت چندانی ندارد و از جذابیت آن می کاهد.

رئالیسم

رئالیسم سبکی از نقاشی است که تقریباً همه مردم با آن ارتباط خوبی برقرار می کنند و این سبک را دوست دارند. رئالیسم به معنای واقع گرایی است. همان طور که از نامش پیداست، عناصر این نقاشی درست مشابه آن چیزی است که آنها در واقعیت و محیط اطراف می توان دید. البته هنگامی که از نزدیک و با دقت به  نقاشی های رئالیسم نگاه کنیم، تفاوت آن را به وضوح می توان درک کرد. اما نمای کلی این نقاشی ها، برگرفته از دنیای واقعی است. یعنی سوژه های انتخابی برای این نوع نقاشی ها، همان چیزهایی است که وجود دارند و با نورپردازی و ترکیب رنگ درست، می توان تصویری از منظره یا پرتره زیبایی را به تصویر کشید و آن را ثبت کرد.

در نقاشی های رئالیسم، هنرمند هرآنچه در اطراف خود می بیند را بدون دخالت دادن احساسات و تفکرات خود، به تصویر می کشد. رئالیسم همچون عکس از منظره و صحنه ای خاص است که روی بوم سفید نقاشی کشیده می شود. نقاش های رئالیسم را می توان به نوعی کپی کننده های خلاق و ماهر از طبیعت و واقعیت های موجود دانست.

سبک نقاشانه

سبک نقاشانه یکی از سبک های اولیه نقاشی است که اصولاً با سبک رئالیسم شباهت های فراوانی دارد. البته این دو سبک بااینکه که شباهت های بسیاری با هم دارند، اما کاملاً هم از هم مجزا و متفاوت هستند. در این نوع نقاشی ها بیشتر روی بافتِ کار و جزئیاتی که با قلم موهای مختلف ایجاد می شود، تأکید می شود. بافت در این نوع نقاشی با علامت های خاصی به طور عمد نمایش داده می شوند.

امپرسیونیسم

نقاشی امپرسیونیسم نوعی نقاشی سمبولیسم است. این سبک را می توان یکی از سبک های بسیار محبوب و رایج دانست. این سبک نخستین بار در قرن 19 میلادی در پاریس پایه گذاری شد. نقاش در این نوع نقاشی تفکرات درونی خود را به تصویر می کشد. تقریباً می توان گفت در نقاشی های امپرسیونیسم، نقاش عالم خارج و واقعیت را از دید و منظر خود تصویر می کند. در این نوع نقاشی تأکید خاصی روی نورپردازی و لغزش های نوری و ترسیم عالم واقعیت در لحظه های آنی وجود دارد به طوریکه ممکن است تصویر نقش شده دیگر در دنیای خارج اتفاق نیفتد. 

نقاشی انتزاعی

میان سبک های مختلف نقاشی، می توان به سبک آبستراکت یا انتزاعی نیز اشاره کرد. این نوع نقاشی یکی از مهم ترین سبک های ابتدایی نقاشی به شمار می رود. در این نوع نقاشی، روی جزئیات تصویر تأکید خاصی وجود ندارد و بیشتر روی عناصر تشکیل دهنده آن تأکید می شود. سبک آبستراکت یا انتزاعی، فرم خاص و مشخصی ندارد. اما استفاده از رنگ های برجسته و نمایان و اشکال مشخص، در این نوع نقاشی ها بسیار رایج است.

هنر انتزاعی

در ادامه رشد نقاشی های آبستراکت، هنر انتزاعی به وجود آمد. این نوع نقاشی ها جنبه هنری چندان غنی ندارند، اما ساخت و تصویر آنها می تواند برای هنرمند نوعی چالش به شمار آید. رنگ ها و بافت هایی که برای این نوع نقاشی استفاده می شوند دقیقاً برای نمایش آن چیزی است که نقاش در ذهن دارد. با نگاه به هنرهای انتزاعی این حس به بیننده القاء می شود که گویا هنرمند دقیقاً نمی دانسته چه چیزی می خواهد ترسیم کند.

قرن 21

مبانی نقاشی هایی که در قرن 21 به وجود آمده اند، با نقاشی های های صد سال یا هزار سال پیش کاملاً متفاوت است. البته اصول اولیه همه آنها مثل هم هستند. اما در این قرن، سبک های مختلف نقاشی وجود دارد و نقاش می تواند میان آنها، یکی را انتخاب کند. هنرمندان قرن 21 می توانند میان سبک های قدیمی و هنرهای معاصر هر کدام که باب میلشان هست را انتخاب کنند. در این نقاشی ها، فناوری نیز نقش مؤثری دارد.